Οι Τσάμηδες και ο αλβανικός ανθελληνισμός

Η Ιστορία των Τσάμηδων
   Μπορώ να πω ότι αυτό το θέμα σχετικά με την ιστορία Τσάμηδων όπως και η ιστορία των Σουλιωτών και Αλβανών ήταν από τα πιο περίπλοκα θέματα, διότι υπάρχουν πολλά ασαφή κενά και λανθασμένα κείμενα, ή και προπαγανδιστικά, σε αυτήν την ιστορία, τα οποία μπορούν να μας δημιουργήσουν λανθασμένες αντιλήψεις ανα πάσα στιγμή.
Για παράδειγμα, όταν έψαξα για τους Τσάμηδες στην σειρά εγκυκλοπαιδειών Χάρη Πάτση (Βασική Εγκυκλοπαίδεια των Νέων, Νεώτατη έκδοση 1981-1982), τους ανέφερε ως αλβανικής καταγωγής. Συγκεκριμένα:

Η περιοχή της Τσαμουριάς

ΤΣΑΜΗΔΕΣ: Κάτοικοι της Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας), αλβανικής καταγωγής. Τσάμηδες ονομάσθηκαν κυρίως εκείνοι από τους κατοίκους που ασπάσθηκαν την μουσουλμανική θρησκεία (κατα τον 17ο και 18ο αιώνα), για να διατηρήσουν την περιουσία τους. Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, κατά την απογραφή του 1940 έφθαναν τις 18.000 μέσα σε 65.000 πληθυσμό του νομού Θεσπρωτίας, κατείχαν δε τις πιο εύμορφες περιοχές του νομού. Σήμερα δεν υπάρχουν Τσάμηδες στην Θεσπρωτία. Έχουν εγκατασταθεί στην Αλβανία.

   Κατά την γνώμη μου, το παραπάνω κείμενο μπορεί να μας δημιουργήσει μια διαφορετική από την πραγματική είκόνα για τους Τσάμηδες. Αρχικά τους αναφέρει ως αλβανικής καταγωγής, γεγονός κατ' ορισμένους λανθασμένο. Δεύτερον, αναφέρει ότι Τσάμηδες ονομάσθηκαν κυρίως οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί του νομού Θεσπρωτίας, πράγμα επίσης λάθος. Τρίτον, παραλείπει τις σφαγές και τις λεηλασίες τους, όντας ευθυγραμμισμένοι με τους Ιταλούς κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
   Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτω, Τσαμουριά ονομαζόταν όλος ο νομός Θεσπρωτίας και ένα μικρό κομμάτι της Βορείου Ηπείρου. Η Τσαμουριά πήρε το όνομά της από τον ποταμό, που την διαρρέει ονόματι Θυάμις ή Καλαμάς. Επόμενο είναι να ονομάζονται οι κάτοικοί αυτής της περιοχής Θυάμηδες και με την πάροδο του χρόνου Τσάμηδες. Οπότε δεν ονομάζονταν μόνο οι Μουσουλμάνοι αλλά όλοι οι κάτοικοι του νομού Θεσπρωτίας. 
   Δεύτερον, δεν είναι σίγουρο πως ήταν Αλβανοί. Πολλοί ιστορικοί όταν αναφέρονται στους Τσάμηδες, τους αποκαλούν ως ''Μουσουλμανικό στοιχείο που μιλούσε την αλβανική γλώσσα'', μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούν να μιλήσουν με σιγουριά για την καταγωγή τους. Και αναρωτιέται ο καθένας: ''Μα πώς μιλούσαν την αλβανική, εάν δεν ήταν Αλβανοί;'' Σε αυτό το σημείο μου δίνεται η ευκαιρία να αναλύσω 4 ομαδικές μεταναστεύσεις αλβανικών πληθυσμών στον ελλαδικό χώρο.
   Είναι τοις πάσι γνωστό, ότι η Ελλάδα και γενικώς η Αν. Μεσόγειος αποτελεί μια περιοχή, απ' όπου πάμπολλα φύλλα έχουν περάσει αφήνοντας μια πινελιά από τον πολιτισμό τους στους σημερινούς λαούς της Ανατολικής Μεσογείου. Έλληνες, Χετταίοι, Λύδοι, Φρύγες, Πελασγοί, Λέλεγες, Σλάβοι, Ιλλυριοί και αμέτρητοι ακόμα συνθέτουν όλοι μαζί τον σημερινό πληθυσμό των λαών των Βαλκανίων, της Μικράς Ασίας και των περιχώρων. Θέλω όμως περισσότερο να εστιάσω στους τελευταίους, τους Ιλλυριούς, και κατά πόσο στενές φυλετικές σχέσεις έχουν με τους νότιους γείτονες τους, εν συντομία εμάς.
   Με αυτόν τον μικρό πρόλογο θέλω να κάνω μια μικρή εισαγωγή στις 4 μαζικές μεταναστεύσεις Ιλλυρικών/αρβανίτικών/αλβανικών πληθυσμών στον ελλαδικό χώρο από τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι το 1700 μ.Χ.

1. Ως πρώτη μπορούμε να θεωρήσουμε την πολιτιστική αλληλεπίδραση Ιλλυριών και Μακεδονών, καθώς ο Μέγας Αλέξανδρος τους χρησιμοποιούσε ως στρατιώτες του στις εκστρατείες του προς την Ανατολή:
«Τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Μ. Αλεξάνδρου οι Ιλλυριοί εξεγέρθηκαν, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα, εφόσον τελικά υποτάχθηκαν στους Μακεδόνες. Ακολουθεί μια περίοδος ειρήνης, κατά την οποία η Ιλλυριοί συμμετέχουν στο Μακεδονικό στρατό, αναπτύσσονται πολιτιστικά και εκσυγχρονίζονται στην πολεμική τέχνη».

(Νέα Μεγάλη Σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Χρ. Γιοβάνης, Τόμος 8ος, σελ.313)

2. Δεύτερη μαζική μετανάστευση είναι αυτή των Αρβανιτών στις αρχές του 14ου αιώνα, κατόπιν εντολής του Ιωάννη Κατακουζηνού, με σκοπό τον εποικισμό των ερημωμένων ελληνικών επαρχιών από τους συνεχείς πολέμους:
«Παρά το γεγονός ότι παλαιότερα μερικοί υποστήριζαν ότι έχουμε κάθοδο αρβανιτών στην κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησο πριν από το 1315, αυτό δεν μπόρεσαν να το αποδείξουν. Οι Αρβανίτες φεύγοντας από την Ήπειρο εγκαταστάθηκαν σε πολλά μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Θεσσαλία, στην Αττική, σε πολλά νησιά και στην Πελοπόννησο σε αρκετά μέρη (Ηλεία, Αργολίδα, Λακωνία, Μπαρδούνια). Η κάθοδος των Αρβανιτών στην Ελλάδα και στην κυρίως Πελοπόννησο κατά μάζες έγινε στις αρχές του 14ου αιώνα. Συγκεκριμένα, το 1315 ο Ιωάννης Κατακουζηνός προσκάλεσε Αρβανίτες στον Μυστρά ως στρατιώτες. Οι Αρβανίτες αυτοί που κατέβηκαν στην Ελλάδα ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ειρηνικοί και φιλικοί με τους Έλληνες, αντίθετα με τους Μουσουλμάνους Αρβανίτες, οι οποίοι όντας στην υπηρεσία των Τούρκων, έβλαψαν πολύ τους Έλληνες. Κατά καιρούς, έχουν διατυπωθεί ορισμένες θεωρίες για τη δήθεν υπέρμετρη επίδραση των Αρβανιτών στις ελληνικές περιοχές».

(Νέα Μεγάλη Σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Χρ. Γιοβάνης, Τόμος 3ος, σελ. 99)

Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή ότι οι Αρβανίτες αυτοί κατέβηκαν προς τα νότια εξαιτίας της ισχυρής παρουσίας ευγενών εκείνη την περίοδο στην περιοχή, αρχόντων που κρατούσαν όλη την γη προς όφελός τους και οι υπόλοιποι χρειαζόταν μια περιουσία προκειμένου να νοικιάσουν ένα κομμάτι γης. Με εκείνη τα δεδομένα, οι περιοχές της Θεσσαλίας και της Στερεάς Ελλάδας έμοιαζαν ως η Γη της Επαγγελίας. (Alain Ducellier, Οι Αλβανοί στην Ελλάδα: 13ος - 15ος αι., Εκδ. Ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν, Αθήνα 1994)

3. Η τρίτη κάθοδος αλβανικών φύλων έχει ως αιτία τις στρατιωτικές υπηρεσίες που προσέφεραν στον Στέφανο Δουσάν κατά την προέλασή του στα νότια Βαλκάνια:
«Ανάλογο φαινόμενο (μετανάστευσης) παρατηρήθηκε και με τους αλβανόφωνους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας, οι οποίοι ζούσαν μεμονομένα σε χωριά των καζάδων Ανανελίτσας, Φλώρινας, Καστοριάς, και σε συμπαγείς μάζες στον καζά της Κορυτσάς. Πριν από τον 13ο αιώνα προσδιορίζεται χρονικά η ειρηνική διείσδυση των Αλβανών στις βόρειες ελληνικές χώρες. Στα 1348, όταν λήγει η βυζαντινή κυριαρχία στη Θεσσαλία και αρχίζει η Σερβοκρατία, ο κράλης Στέφανος Δουσάν (1331 - 1355), ο οποίος κυριεύει μεγάλα τμήματα πρώτα της Μακεδονίας, έπειτα της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, διευκολύνει την κάθοδο σ' αυτά Αλβανών -και Αρβανιτόβλαχων βέβαια- προς νότια χρησιμοποιώντας πολλούς απ' αυτούς ως μισθοφόρους. Εδώ είναι ανάγκη να τεθεί υπόψη όχι μόνο το θέμα της ειρηνικής συμβίωσης και των επιμιξειών Ελλήνων και Αλβανών, αλλά και του εξαλβανισμού ορισμένων ελληνικών χωριών στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν πυκνοί Ορθόδοξοι αλβανικοί πληθυσμοί».

(Κωνσταντίνου Α. Βακαλόπουλου, ο Μακεδονικός Αγών, Εκδόσεις Αλέξανδρος, Θεσσαλονίκη 1992, σελ 7-8)

4. Ως τέταρτη μαζική μετανάστευση θεωρείται ο εποικισμός ορισμένων περιοχών από Μουσουλμάνους Αλβανούς, κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας:
«Για την καταστολή της δύσκολης κατάστασης που δημιουργήθηκε από τις εντάσεις των Ελλήνων ατάκτων, οι τουρκική διοίκηση προσέλαβε στην υπηρεσία της εξισλαμισμένους Αλβανούς οπλοφόρους, για να τους χρησιμοποιήσει κατά των Ελλήνων κλεφτών κι αρματολών. Έτσι, από το 1700 άρχισε η είσοδος των Αλβανών στην Μακεδονία με όλες τις θλιβερές συνέπειες για την τύχη των χριστιανικών πληθυσμών. Δολοφονίες, αρπαγές, ατιμώσεις, ληστείες, παράνομες φορολογίες για πλουτισμό, δημεύσεις περιουσιών κι άλλες τυραννικές ενέργειες, διέκριναν τις πράξεις των Τουρκαλβανών. Η δράση αυτή έφτανε στο αποκορύφωμα της την εποχή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Οι Αλβανοί πέτυχαν με ομαδικές εκτοπίσεις να εγκατασταθούν ως συγκυριάρχοι των Τούρκων σε πολλές περιφέριες της Μακεδονίας, ενώ πολλά χωριά έγιναν τσιφλίκια Τουρκαλβανών μπέηδων».

(Αρχεία Γενικού Επιτελείου Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγώνας και τα γεγονότα στη Θράκη, 'Α μέρος, Σελίδες 17-18 , Αθήνα 2014, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε)

Εδώ πρέπει να πάμε λίγο πίσω στην Ιστορία. Μαθαίνουμε ότι μετά το 1340 και την κατάληψη της Ηπείρου από τον Σέρβο κράλη Στέφανο Δουσάν, ο Νικηφόρος Β' συμμαχεί με τους Αλβανούς, για να πάρει πίσω αυτήν τη γη. Ωστόσο, οι Αλβανοί τον προδίδουν, τον νικούν στην μετέπειτα μάχη του Αχελώου και δημιουργούν το πρώτο αλβανικό κράτος, κατέχοντας όλη την σημερινή Αλβανία αλλά και πολλές περιοχές της Ηπείρου και της Μακεδονίας για αρκετό καιρο, πριν την κατάλυση του κράτους τους από τους Τούρκους (Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, Τόμος 6ος, σλ. 140). Στη συνέχεια, βλέπουμε μερικές σελίδες παρακάτω (σλ. 151) ότι : ''Πολλοί Αλβανόφωνοι πληθυσμοί, που προέρχονταν από την Αλβανία, τη Βόρειο Ήπειρο και την Ήπειρο, είχαν ελληνική εθνική ρίζα, αλλά διατήρησαν τη χρήση της αλβανικής γλώσσας, την οποία είχαν εκμάθει κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Αλβανών στην Ήπειρο (14ος Αιώνας).'' Οπότε, είναι πολύ πιθανό να συνέβη και με τους Τσάμηδες και με τους Σουλιώτες, αλλά και με τους αλβανόφωνους πληθυσμούς της δυτικής Μακεδονίας. Είχαν ανέκαθεν καθαρή ελληνική συνείδηση, πράγμα το οποίο απέδειξαν στους μετέπειτα αγώνες τους για την Ελλάδα, εκτός από τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες. Μια σαφή και συμμαζεμένη των παραπάνω βρίσκουμε στην σειρά εγκυκλοπαιδειών ''Παγκόσμια Νεοελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εκδοτική Πρώτη'' στον 19ο τόμο στη σελίδα 372:

'' Τσάμηδες ( Ιστορ.). Οι παλιοί κάτοικοι της Τσαμουριάς, της σημερινής δηλαδή Θεσπρωτίας. Υποστηρίχθηκε από πολλούς λανθασμένα ότι είναι Αλβανοί. Είναι όμως Έλληνες, οι οποίοι για να μπορέσουν να κρατήσουν και να σώσουν τις περιουσίες τους από τις αυθαιρεσίες των Τούρκων, αναγκάστηκαν να αλλαξοπιστήσουν (17ος - 18ος αι.) και να γίνουν μωαμεθανοί. Για την αλλαγή της θρησκευτικής τους πίστης, χαρακτηρίστηκαν ανέντιμοι και ύπουλοι άνθρωποι. Αργότερα ονομάστηκαν Τσάμηδες όλοι οι κάτοικοι της Θεσπρωτίας, χριστιανοί και μωαμεθανοί. Η απογραφή του 1940 υπολόγισε στα δύο τρίτα του πληθυσμού της Θεσπρωτίας τους χριστιανούς και στο ένα τρίτο τους μωαμεθανούς.
   Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες είχαν τουρκική εθνική συνείδηση, αν και μιλούσαν την αλβανική γλώσσα, αλλά όταν, εξαιτίας της ιταλικής επέμβασης και εξαιτίας πολιτικών λόγων, δε συμπεριλήφθηκαν στην ανταλλαγή του ελληνοτουρκικού πληθυσμού, άρχισε να τους καλλιεργείται εθνική συνείδηση, ώστε δημιουργήθηκε απ' αυτούς (τους Ιταλούς) μια μειοψηφία Αλβανών στη Θεσπρωτία. Έτσι κατά τη γερμανοϊταλική εισβολή στην Ήπειρο (1941-1944) επιθυμούσαν ολοφάνερα την ενσωμάτωση της Θεσπρωτίας με την Αλβανία. Επειδή στο χρονικό διάστημα της γερμανοϊταλικής κατοχής συμπεριφέρθηκαν εχθρικά στους Έλληνες, μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου αναγκάστηκαν να φύγουν όλοι σχεδόν από τη Θεσπρωτία και να εγκατασταθούν στην Αλβανία.''

Μία ακόμη αναφορά στις βιαιοπραγίες των Μουσουλμάνων Τσάμηδων εναντίον των συμπατριωτών τους κατά την διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου βρίσκουμε στην εγκλυκλοπαίδεια (Σύμβουλος των Νέων, Νέα παιδική & σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Ο.Ε.Ε Άτλας), στον πέμπτο τόμο στο Λήμμα ''Τσάμηδες'':

''[...] Κατά το Β' παγκόσμιο πόλεμο και την κατοχή της περιοχής από τους Ιταλούς, η ιταλική προπαγάνδα φρόντησε με κάθε τρόπο να φουντώσει το φυλετικό μίσος των Τσάμηδων εναντίον των Ελλήνων συμπατριωτών τους. Τους έσπρωξε και τους εξανάγκασε σχεδόν να προβούν σε βαιοπραγίες εναντίον των Ελλήνων, σε σημείο που να είναι πια αδύνατη η συμβίωση τους στον ελληνικό χώρο. Για τούτο, ύστερα από την απελευθέρωση της Ελλάδος, τον Οκτώβριο του 1944, εγκατέλειψαν τα χωριά, τα σπίτια, την ακίνητη περιουσία τους και με ό,τι μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους πέρασαν τα σύνορα και εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία.'' 

Και τέλος, παρόμοιες πληροφορίες βρίσκουμε στο Λήμμα για την Τσαμουριά στην Νέα Μεγάλη Σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδόσεις Χρ. Γιοβάνη στον 15ο Τόμο και σελίδα 103-104:

''[...] Οι κάτοικοι της Τσαμουριάς ήταν Έλληνες και Αλβανοί και αναφέρονταν με την επωνυμία Τσάμηδες. Κατά την περίοδο του Β' παγκοσμίου πολέμου, οι Αλβανοί κάτοικοι της Τσαμουριάς προσπάθησαν να εντάξουν την περιοχή στην αλβανική επικράτεια και άσκησαν εκτεταμένες διώξεις κατά των Ελλήνων Τσάμηδων.''

Ο εξισλαμισμός των Τσάμηδων
   Όσον αφορά τώρα το γεγονός ότι αλλαξοπίστησαν, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, που τους θέλει βιαίως εξισλαμισμένους. Για την ακρίβεια, μεταξύ άλλων ο Κωνσταντίνος Χολέβας στο άρθρο του ''10 ερωτήσεις και απαντήσεις για τους Τσάμηδες'' τους αναφέρει ως συμμετέχοντες στην εξέγερση, που υποκινήθηκε από τον Επίσκοπο Τρίκκης Διονύσιο το 1611 (του αποκαλούμενου από τους Τούρκους ''Σκυλοσόφου'') και τελικά πνίγηκε στο αίμα. Μετά από την ατυχή εξέγερση οι Τούρκοι ξέσπασαν σε βίαιους εξισλαμισμούς στους κατοίκους της Θεσπρωτίας, οι οποίοι βοήθησαν τον Διονύσιο. Βασισμένοι στον χάρτη που μας δείχνει τις επαναστατημένες περιοχές του 17ου αιώνα και σε σύγκριση με έναν εθνολογικό χάρτη μπορούμε να δεχθούμε αυτή την εκδοχή. Συναντούμε μια αναφορά, σχετικά με την εξέγερση του Διονυσίου στο αποσυρμένο πλέον βιβλίο της 6ης Δημοτικού ''Στα Νεότερα Χρόνια'' στη σελίδα 151, των Διονυσίου Ακτύπη Αριστείδη Βελαλίδης, Μαρίας Καΐλας και άλλων:
 
''Το 1611 εκδηλώθηκε στη Θεσσαλία και την Ήπειρο ένα άλλο επαναστατικό κίνημα με αρχηγό τον επίσκοπο Διονύσιο το Φιλόσοφο, που αργότερα, επονομάστηκε Σκυλόσοφος εξαιτίας των συνεπειών του απότυχημένου κινήματός του εναντίον τωνΤούρκων. Ο φλογερός αυτός ιεράρχης κατόρθωσε να ξεσηκώσει πολλούς κατοίκους της υπαίθρου εναντίοντων τυράννων. Οι Τούρκοι κατέπνιξαν το κίνημα του Διονυσίου και τον ίδιο τον έπιασαν και τον θανάτωσαν με μαρτυρικό θάνατο.'' (και συγκεκριμένα οι Τούρκοι τον έγδαραν ζωντανό, αφού μερικοί Εβραίοι πρόδωσαν το μέρος που είχε κρυφτει ο Διονύσιος)

Οι Επαναστατημένες περιοχές της Ηπείρου τον 17ο αιώνα

Η ''αλβανική'' μειονότητα που προέκυψε

H δύσκολη συμβίωση
   Οι Τσάμηδες ήταν ένας παραδοσιακός αγροτικός, συμπαγής και κλειστός πληθυσμός που για συγκυριακούς λόγους εξαιρέθηκε της ανταλλαγής του 1922. H συμβίωσή τους με το χριστιανικό στοιχείο της περιοχής υπήρξε εξαρχής προβληματική: η πολιτισμική διαφοροποίηση, οι κτηματικές διαφορές και η στάση του ελληνικού κράτους απέναντί τους, και ιδιαίτερα του μεταξικού καθεστώτος, ενίσχυσαν την καχυποψία τους και επέτρεψαν τη δράση εξτρεμιστικών αλυτρωτικών στοιχείων στην Αλβανία. Η μεγαλύτερη, όμως, ώθηση που είχαν, για να εκδηλώσουν τον ανθελληνισμό τους, προέρχονταν από τα συμφέροντα της Ιταλίας και της Αυστροουγγαρίας. Αυτή υποδαύλιζε τις σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων Τσάμηδων. Και μόλις πέτυχε την έχθρα, εκεί βασίστηκε, για να θέσει τσαμικό θέμα και να δικαιολογήσει την εισβολή του 1940.
   Γιατί άλλωστε νομίζετε πως ορίσθηκαν τα σύνορα όπως είναι σήμερα, χωρίς να συμπεριληφθεί η Βόρεια Ήπειρος; Η απάντηση είναι απλή: Η Ιταλία και η Αυστροουγαρία, οι οποίες δημιούργησαν το κράτος της Αλβανίας, χώρισαν την Βόρεια Ήπειρο από την Ελλάδα και έθεσαν αυτά τα σύνορα της Αλβανίας που παραμένουν έως και σήμερα, για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες ως λόγο εισβολής στην Ελλάδα. Σκοπός τους, λοιπόν, ήταν να εισβάλουν ως προστάτες του προτεκτοράτου των, δηλαδή της Αλβανίας. Εν ολίγοις, θα αφελλήνιζαν σταδιακά την Βόρεια Ήπειρο, πράγμα που κοντεύουν να πετύχουν οριστικώς και έπειτα θα εξαλβάνιζαν την Θεσπρωτία και πιθανόν όλη την περιοχή της Ηπείρου.

Τα εγκλήματά τους

Τσάμηδες - Υποστηρικτές των Ναζί

Οπως είναι φυσικό, η εξέλιξη αυτή δυναμίτισε την ήδη τεταμένη κατάσταση στην περιοχή. Ενοπλοι Τσάμηδες συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό, αλλά και έπειτα τον γερμανικό στρατό, κατά τη σύντομη προέλασή του στο ελληνικό έδαφος τον Νοέμβριο του 1940, ο τοπικός πληθυσμός υποδέχθηκε πανηγυρικά τους εισβολείς, ενώ σημειώθηκαν οι πρώτες λεηλασίες και επιθέσεις εναντίον ελληνικών χωριών. H ιταλική, αρχικά, και η γερμανική Κατοχή συνοδεύτηκαν από βία. Οι ηγέτες των Τσάμηδων συνεργάστηκαν με τις κατοχικές αρχές και συμμετείχαν σε διώξεις, καταστροφές, και μαζικές εκτελέσεις, η πιο γνωστή από τις οποίες υπήρξε η εκτέλεση 49 επιφανών κατοίκων της Παραμυθιάς τον Σεπτέμβριο 1943. Υπολογίζεται ότι κάψανε 53 χωριά μαζί με τους Ναζί, σφάζοντας έτσι 632 ψυχές.

Οπλισμένοι Τσάμηδες με Ιταλικές στολές

Τον Ιούλιο του 1942,  υπό την καθοδήγηση του J. Dino γαμπρού του αλβανού Πρωθυπουργού S. Verlatsi, οι Τσάμηδες συγκροτούν την K.S.I.L.I.A. («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 Τάγματα έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας, Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι Τσάμηδες πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών. Στα Ιωάννινα οργανώθηκε ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές. Στη εφημερίδα των Τιράνων "Bashkimi i Kombit" στις 14.3.1944 δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειες των Τσάμηδων με τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944, που είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα την πυρπόληση 25.000 σπιτιών και τη δημιουργία 100.000 προσφύγων.
   Βρίσκουμε μια αναλυτική περιγραφή των καταστροφών των Τσάμηδων από το 1941 μέχρι το 1944 στο βιβλίο του Ηλία Σωτηρίου Δια Πυρός και Σιδήρου στη σελίδα 241, που ωστόσο αναφέρει μόνο 2.332 κατεστραμμένα σπίτια, αντί για 25.000 που αναφέρει η Ελευθερία Μαντά στο έργο της Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000), (Θεσσαλονίκη, εκδ. Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου) :

1. Φόνοι: 632
2. Απαγωγές: 459
3. Εμπρησμοί οικιών: 2.332
4. Λεηλασίες χωριών: 53
5. Αρπαγέντα αιγοπρόβατα: 37.556
6. Αρπαγέντα βοειδή: 9.285
7. Αρπαγέντα ιπποειδή: 4.148
8. Αρπαγέντα πουλερικά: 30.000  
     
   Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι Τσάμηδες συναισθανόμενοι τις συνέπειες από την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία, και 18.000 άτομα, εγκατέλειψαν την  Ελλάδα, ενώ με βάση τα στοιχεία της απογραφής της 7/4/1951, είχαν παραμείνει στην Ελλάδα 123 Τσάμηδες. Στη συνέχεια οι Τσάμηδες κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων των Ιωαννίνων, εκδίδει μέχρι το 1948, χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των Τσάμηδων, με ποινή για πολλούς εξ' αυτών το θάνατο.  

   Αντίθετα από τον
 ΕΔΕΣ, το EAM τήρησε μια περίεργη στάση σε σχέση με τους Τσάμηδες. Επιχείρησε επανειλημμένα ανοίγματα που βασίζονταν στον μάλλον πλασματικό διαχωρισμό «μιας δράκας προδοτών» από την πλειοψηφία του πληθυσμού. Ο ΕΛΑΣ τελικά στρατολόγησε γύρω στους 300 ως 500 Τσάμηδες που συμμετείχαν στις εμφύλιες συγκρούσεις με τον ΕΔΕΣ τον Δεκέμβριο του '44. 

 


Το ζήτημα σήμερα

    Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οργανώσεις Τσάμηδων χρησιμοποιούνταν από τα Τίρανα σε περιόδους κρίσης με την Ελλάδα, ως ένας ελάχιστος μοχλός πίεσης με πενιχρά αποτελέσματα, αφού πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει τελεσιδικήσει με τον πλέον αρμόδιο και επίσημο τρόπο από τα μέσα της δεκαετίας του ’40.

    Από το 2007 μέχρι σήμερα έχει ενταθεί η προπαγάνδα των Τσάμηδων σε όλα τα επίπεδα συντονισμένη ατύπως αλλά ουσιαστικώς με τις πάγιες επιδιώξεις της Άγκυρας, που βαίνει προς την εκμετάλλευση της κατάστασης με τη συνέργεια συγκεκριμένων κύκλων της Αλβανίας. Παραλλήλως, η ύπαρξη ζητημάτων όπως αυτό, συντελεί στην αστάθεια της Βαλκανικής Χερσονήσου και συνεπακόλουθα ευνοεί ή αποτρέπει αναλόγως, την υλοποίηση σημαντικών και διεθνών επιχειρηματικών και γέω-οικονομικών σχεδίων διαφόρων ισχυρών κρατών και πολυεθνικών εταιριών.

Εκδηλώσεις κατά της Ελλάδας τα τελευταία έτη

Οι παρακάτω ενδιαφέρουσες πληροφορίες βρίσκονται μαζεμένες στο άρθρο του Ιωάννη Μιχαλέτου ''οι Τσάμηδες'':

1. Στις 11 Απριλίου 2007 κυκλοφόρησαν στο Διαδίκτυο τέσσερα βίντεο στα οποία παρουσιάζοταν μια ομάδα αυτοαποκαλούμενη «Απελευθερωτικός Στρατός της Τσαμουριάς», η οποία ζητούσε να της επιστραφούν τα «εδάφη της».

2. Παρόμοια βίντεο κυκλοφόρησαν και το 2008 σε συνδυασμό με προπαγάνδα στο ίντερνετ που συνδύαζε την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου –Φεβρουάριος 2008- με ανάλογη επιθυμία για την «Τσαμουριά». Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθεί ότι την ίδια περίοδο προπαγάνδα ανάλογη μέσω του ίντερνετ έκαναν και ορισμένοι Μουσουλμάνοι στη Θράκη με επίκεντρο την κωμόπολη του Εχίνου.

3. Η οργάνωση “Chameria Human Rights Association”, εξέδωσε ανακοίνωση το 2007, με την υπογραφή του προέδρου της Ahmet Giaffo, λέγοντας ότι ο “ναζιστικός” ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα, διέπραξε τη “γενοκτονία” κατά των Τσάμηδων, εκδιώκοντας τα μέλη της “μειονότητας” από τις εστίες τους στη Θεσπρωτία. Τονίζεται επίσης ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν δέχεται να διευθετήσει το “τσάμικο”, παραμένοντας αμετακίνητη στη θέση της ότι τέτοιο θέμα δεν υφίσταται.

5.000 Αλβανοί σε πορεία κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα

4. Η οργάνωση “Τσαμουριά”, της οποίας προεδρεύει ο Adrian Tano, πραγματοποίησε την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008, πορεία από τους Αγίους Σαράντα προς την περιοχή Qafe-Bote, κοντά στη μεθόριο με την Ελλάδα. Πρόκειται για την Τρίτη συνεχή χρονιά που έγινε κάτι ανάλογο. Οι διαδηλωτές έφεραν κονκάρδες, που ανέγραφαν τη φράση “Θεέ, βοήθησε μας να επιστρέψουμε στις εστίες μας” (Εδώ σημαντικό είναι να προσθέσουμε, ότι ο Πάπας ανταποκρίνεται θετικά στο αίτημα της οργάνωσης ''Τσαμουριάς'' να βοηθήσει με την προσευχή του τους 205.000(;;;) ''Τσάμηδες'' να επιστρέψουν στη γη τους και στους τάφους των προγόνων τους, που βρίσκονται στην Ελλάδα. Άλλωστε οι ανέκαθεν ανθελληνικές Μεγάλες Δυνάμεις δεν έχαναν ευκαιρία να μας δείξουν την μανία τους να δουν τον ελληνισμό να διαλύεται). Σύμφωνα με τον αλβανικό Τύπο, στην πορεία έλαβαν μέρος 5.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων πολλών Αλβανών από το Κοσσυφοπέδιο. Υπήρχαν όμως και “υψηλές” παρουσίες, που τόνιζαν το “ενδιαφέρον” των αρχών για τα τεκταινόμενα, όπως ο υφυπουργός Πολιτισμού Ekrem Spahia, ο Τσάμης στην καταγωγή και κυβερνητικός βουλευτής Bujar Leskaj, ο σοσιαλιστής βουλευτής Shpetim Idrizi, μεταξύ άλλων.

5. Το καλοκαίρι του 2010 παρατηρήθηκε έντονη δραστηριότητα «Τσάμηδων» τόσο στην Αλβανία όσο και σε Αλβανό-Αμερικανικές κοινότητες των ΗΠΑ. Ομοίως διαπιστώθηκε και διοχέτευση κεφαλαίων για την δημιουργία «Λόμπι» γεγονός που σηματοδότησε την κλιμάκωση της προπαγάνδας σε συνδυασμό με σημαντική διαδικτυακή δραστηριότητα επί του θέματος.

6. Από τα μέσα του 2012, παρατηρείται μια ολοένα και αυξανόμενη αρθρογραφία στον Αλβανικό Τύπο σε σχέση με τους Τσάμηδες σε συνδυασμό με βίντεο που προβλήθηκε κατά το τέλος του Αυγούστου του 2012 που σχετιζόταν με στοιχειώδη επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου εναντίον της Ελλάδος. 

7. Το τέλος του 2012 Αλβανοί πολιτικοί έθεσαν το θέμα των «Τσάμηδων» στην τοπική Βουλή, παραλλήλως με τις δηλώσεις αλλά και ενέργειες του Προέδρου Μπερίσα περί «Μεγάλης Αλβανίας».

 

Λίστα οργανώσεων που προωθούν το λεγόμενο «ζήτημα των Τσάμηδων»

1. League of Cham εδρεύει στα Τίρανα και έχει περίπου 100 περίπου μέλη. Συνεργάζεται με τις παρακάτω προπαγανδιστικές ιστοσελίδες:
 

http://www.chameriaassociation.org/index.html
http://members.tripod.com/camerian_volunteer//english_cameria_reality.html
http://blog.aacl.com/the-albanian-nation/albanians-in-greece/
Επίσης διατηρούσε και την ιστοσελίδα «http://www.chameria.com/»
 

2. Chamerian Union, εδρεύει στο Παρίσι και έχει παραρτήματα στο Στρασβούργο και τη Λιλ. Πρόεδρος είναι η Edlira Xhemo που είναι συνεργάτης του κρατικού κέντρου ερευνών των Τιράνων Alb-Shkenca. Την παρούσα περίοδο είναι σε στάδιο να ιδρύσουν παράρτημα και στις Βρυξέλλες. Συνεργάζεται με την ιστοσελίδα «http://chameriangenocide.blogspot.gr/» η οποία κατά τα φαινόμενα τη διαχειρίζονται Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα.
3. Chameria, πρόεδρος ο Adrian Tano. Έχει 5.000 μέλη, αλλά πολύ λίγα εξ’ αυτών είναι ενεργά. Έχει επιρροή στον πολιτικό κόσμο της Αλβανίας μέσω προσωπικών επαφών του προέδρου με τους Αλβανούς πολιτικούς: Ekrem Spahia, Bujar Leskaj kai Shpetim Idrizi. Συνεργάζεται με την ιστοσελίδα http://chameria.blogspot.gr/ που ομοίως την διαχειρίζονται Αλβανοί μετανάστες στην Ελλάδα.
4. Albanian American Organization Chameria. Αντιπροσωπεύει το Λόμπυ Αλβανών στις ΗΠΑ και παραλλήλως έχει ιδρύσει ένα ερευνητικό κέντρο με την επωνυμία “ChameriaResearchInstitute”. Διατηρεί την ιστοσελίδα «http://www.chameriaorganization.org».Αρκετές άλλες μικρότερες και άτυπες ομάδες, χρησιμοποιούν εντατικά το Facebook και διάφορα φόρα στο διαδίκτυο.

Αλβανοί πολιτικοί δρώντες

O Αλβανός πολιτικός Dashamir Tahiri, βασικό στέλεχος και Βουλευτής του κόμματος PDIU. Ο Tahiri είναι βασικός χρηματοδότης των λεγόμενων Τσάμηδων σε συνεργασία με τα σωματεία τους τόσο στην Αλβανία όσο και στη Βόρειο Αμερική όπου τα τελευταία έτη διεξάγουν συνεχώς καμπάνιες για να τους αποδοθούν τα κτήματα που κατάσχεσε με επίσημες δικαστικές αποφάσεις το Ελληνικό κράτος μετά το πέρας το Β παγκοσμίου Πολέμου όπου και 1.930 Τσάμηδες καταδικάστηκαν ερήμην εις θάνατο και με δήμευση των περιουσιών τους λόγω "δοσιλογισμού" και "εθνικής αναξιοπρέπειας. 

Ο Αλβανός πολιτικός  Shpëtim Idrizi, πρόεδρος του κόμματος PDIU

Στις 10 Δεκεμβρίου του 2012 παρουσίασε στο Αλβανικό Κοινοβούλιο ψήφισμα όπου ζητεί από την Ελληνική κυβέρνηση 10 δις. Ευρώ ως ιστορική αποζημίωση για το λεγόμενο «Ζήτημα των Τσάμηδων».

Έντυπη προπαγάνδα 

Koco Danaj

   Ο ιστορικός Koco Danaj. Εμφανίζεται πολλές φορές και ως «Kocho Danay».
    Είναι Αλβανός αμφιλεγόμενος ιστορικός, υποκινητής του κινήματος της λεγόμενης "Μεγάλης Αλβανίας" αλλά και του λεγόμενου «Ζητήματος των Τσάμηδων» και έχει εκδώσει βιβλία και προπαγανδιστικά φυλλάδια. Από το 2009 έως και τώρα οργανώνει συντονισμένα τους Αλβανούς ανά το κόσμο για αυτά τα θέματα. Παρακάτω ακολουθεί η βασική "προπαγανδιστική γραμμή" που απευθύνεται υπό τη μορφή "μπροσούρας" σε Αλβανούς μετανάστες. Ουσιαστικά είναι η επιχειρηματολογία του όλου σχεδίου της μεγάλης Αλβανίας σε εκλαϊκευμένη μορφή. Το κείμενο προέρχεται από τα γραπτά του «Koco Danaj» και παρατίθεται το απόσπασμα που αναφέρεται στους «Τσάμηδες».Μέχρι στιγμής έχουν παραχθεί 50.000 αντίτυπα στην Αλβανική, Αγγλική Σερβική, Ελληνική, και το Σλαβικό ιδίωμα των Σκοπίων.
 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
“  Regarding the issue of Albanians in Chameria, the only correct solution is recognition of the genocide against Albanians, implementation of decisions Potsdam Conference in 1945, allowing the return of Albanians to their homes and their country.
   The last phase should be the unification into one state, which would have a few ethnic minorities within its territory, as there would be a minority outside of Natural Albania. 
   By applying the above-mentioned phase, after the publication of the Platform, will create the Committee of Natural Albania, as a democratic association, with representatives of the entire Albanian nation. The Committee will assume responsibility for the arguments, propaganda and popularization of Natural Albania in the area of the Albanian nation on the basis of dialogue and democratic debate. 
   Main foreign exchange activities of the Committee shall be: "If you do not unite now, consider the dismemberment of the Albanian nation tomorrow!”

O «εν υπνώσει» λεγόμενος «Απελευθερωτικό στρατό της Τσαμουριάς» (UCC)

Αρχηγός

Idajet Beqiri, 57 ετών, δικηγόρος και ιδρυτής του πολιτικού οργανισμού “Albanian National Unity Party” (FBKSh). Το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί είναι “Alban Vjosa”.

Idajet Beqiri

Υπαρχηγός 

Γνωστός μόνο με το ψευδώνυμο “Commander Remi”
   Μέχρι στιγμής υπολογίζεται ότι έχουν περίπου 50-60 μέλη οι οποίοι έχουν λάβει μια βασική παραστρατιωτική εκπαίδευση πέριξ της περιοχής του Κούκες Βορειοανατολικά των Τιράνων προς το Κοσσυφοπέδιο.
   Επίσης, υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες από αμερικανικές πηγές ελέγχου της διακίνησης φορητών όπλων, ότι φέρουν ελαφρύ οπλισμό από τον Αλβανικό στρατό και μερικές ρουκέτες αντιαρματικές που αγόρασαν προ ετών από τη μαύρη αγορά της Βουδαπέστης. Έχουν χρηματοδότηση από Κοσόβάρους-Αλβανούς και στην ουσία αποτελούν ένα παράγωγο του γνωστού U.C.K.
   Επαφές με τον  Idajet Beqiri, διατηρεί ο πρόεδρος του αλβανικού κόμματος PDIU, ο προαναφερθέν Shpetim Idrizi. Επίσης ο UCC διαθέτει στήριξη σε επίπεδο «πολιτικής γραμμής» από την εφημερίδα «Lajm» που ανήκει στον όμιλο Mabetex Group του Ελβετό-Κοσσοβάρου επιχειρηματία και νυν αναπληρωτή Πρωθυπουργού του Κοσσόβου «Behgjet Pacolli».
Η παραχάραξη της Ιστορίας από την Αλβανία
1. Μόλις το 1912 η Τσαμουριά (Ήπειρος) δόθηκε στην Ελλάδα, αδίκως, από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Τότε ήταν που δόθηκαν αλβανικές περιοχές στη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τη ''Μακεδονία''.
2. Το όνομα ''Τσαμουριά'' είναι αρχαιότερο από το όνομα Ήπειρος που οι Έλληνες χρησιμοποιούν. Η έννοια της Τσαμουριάς είναι <<εθνογραφική>> και καθαρά αλβανική. Οι Έλληνες ήρθαν στην Τσαμουριά το 700 π.Χ. και την ονόμασαν Ήπειρο (αυτή η <<ιστορική αφήγηση>> μπορούμε να πούμε ότι μοιάζει με την προπαγάνδα των Βουλγάρων για το ότι Έλληνες ήταν μόνο οι Δωριείς, που κατέβηκαν από τα βουνά μετά, ενώ οι Βούλγαροι είχαν ήδη αναπτύξει έναν τεράστιο πολιτισμό κ.ο.κ.) .
3. Η Δωδώνη είναι μια αρχαία καθαρά Τσαμική πόλη με πανάρχαιο πολιτισμό, μαντείο και θέατρο, όπου οι Τσάμηδες πήγαιναν για να παρακολουθήσουν τα έργα των μεγάλων Τσάμηδων θεατρικών συγγραφέων.
4. Η φουστανέλα είναι αλβανική συνήθεια και όχι Ελληνική. Απόδειξη το ότι οι Σκωτσέζοι φορούν φουστανέλα (κίλτ) από τότε που οι Τσάμηδες (Αλβανοί) έκαναν στα πανάρχαια χρόνια εκστρατεία και κατέλαβαν την Σκωτία.
5. Η Τσαμουριά είναι η περιοχή που Έλληνες ονομάζουν Ήπειρο και κατοικείται από 1.000.000 Τσάμηδες.
6. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 3.500.000 άτομα αλβανικής καταγωγής.
7. Το 1944 εκατοντάδες χιλιάδων (300.000) Τσάμηδων εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα προς την Αλβανία.
8. Ο μεγάλος ηγέτης της αλβανικής επανάστασης εναντίον των Τούρκων το <<1831>> ήταν ο μεγάλος Αλβανός στρατηγός Τεοντόρ Μπιθγκούρι, που οι Έλληνες τον ονομάζουν Κολοκοτρώνη. Χωρίς τους Αλβανούς το ελεύθερο κράτος του Μωριά στη <<Βόρειο>> Ελλάδα δε θα υπήρχε.
9. Το 280 π.Χ. ο μεγάλος Αλβανός (Τσάμης) στρατηγός Πύρο εξεστράτευσε με τους Τσάμηδες στην Νότιο Ιταλία εναντίων των Ρωμαίων.
10. Ο μεγαλύτερος στρατηλάτης των Αλβανών και της Τσαμουριάς ήταν ο Λέκα ί Μάντ, που οι Έλληνες, κλέβοντας την μεγαλειώδη αλβανική ιστορία ονομάζουν Αλέξανδρο μέγιστο των Ελλήνων.

Να θυμίσω, πάντως, πως η φουστανέλα αποτελεί μια μετεξέλιξη της αρχαίας ελληνικής ενδυμασίας που διατηρήθηκε και στο βυζάντιο, όπως φαίνεται σε πολλά έργα. Άλλωστε, αν ψάξουμε τις παραδοσιακές ενδυμασίες των Αλβανών, βλέπουμε ότι ποικίλουν. Επικρατεί κυρίως (για τους άνδρες) ένα είδος τουρκικής σκελέας, το φέσι και άλλα. Συν τοις άλλοις, η φουστανέλα ήταν διαδεδομένη και σε όλη Μακεδονία, την οποία βλέπουμε μέχρι και σήμερα στα Σκόπια να φοριέται από απογόνους Σλαβόφωνων Ελλήνων και στους Σαρακατσάνους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τους Αλβανούς. Συνεπώς, δεν μπορούμε να την θεωρήσουμε ως πολιτιστικό στοιχείο των Αλβανών αλλά και ως απόδειξη, ότι οι φορούντες την φουστανέλα είναι Αλβανοί.

Αρχαίοι Έλληνες στρατιώτες

Στον πίνακα φαίνονται καθαρά οι ''φουστανέλες'' των Βυζαντινών, εκτός αν ήταν και αυτοί Αλβανοί.

   Όσον αφορά την κάθοδο των Αρβανιτών, να θυμίσω ότι ΑΛΒΑΝΙΑ ονόμασαν οι Βυζαντινοί γύρω στον 5ο με 6ο αιώνα, την περιοχή της Βόρειας Ηπείρου και λίγο βορειότερα. Εκείνη την περίοδο μέχρι το 630 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε τα λατινικά και Άλμπα στα λατινικά σημαίνει Λευκή (Εξού και Άλμπουμ = Λεύκωμα). Οπότε δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε εθνικά τους Αρβανίτες, γιατί απλούστατα ο όρος Άλμπα ή Άρβανον αποτελούσε ένα απλό τοπωνύμιο. Συν τοις άλλοις, όταν ο Σκεντέρμπεης πολεμούσε τους Τούρκους και δημιούργησε κυριάρχησε στην Ήπειρο, απ όπου απόκτησαν την διγλωσσία τους οι πληθησμοί της Ηπείρου και δυτικής Μακεδονίας, δεν αυτοπροσιοριζόταν ως ''Αλβανός'' λες και ήταν κάποιος εθνικός προσδιορισμός, αλλά ως Ηπειρώτης Βασιλιάς, μιας που το ''Αλβανικό Έθνος'' δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα μετά από τις προσπάθειες της Ιταλίας και της Αυστροουγγαρίας να εμποδίσουν την επέκταση της Ελλάδας στην Αδριατική.
   Εν τέλει, και ''Αλβανοί'' να ήταν οι Αρβανίτες, πράγμα αδύνατο, το γεγονός ότι βοήθησαν με την θέλησή τους τόσο σημαντικά στην Ελληνική επανάσταση του 1821, τους κάνει καθαρούς Έλληνες. Άλλωστε αν ήταν Αλβανοί, θα μπορούσαν να αποστασιοποιηθούν ή να βοηθήσουν τους Τούρκους, όπως άλλωστε έκαναν οι πραγματικοί Αλβανοί τον 19ο αιώνα που μας έμειναν γνωστοί ως Τουρκαλβανοί. Μια ακόμα, όμως, αναφορά στην ιστορία που μπορεί να μας μπερδέψει είναι το τραγούδι με τον Θάνατο του Αθανάσιου Διάκου:

- Γίνεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν' αφήσεις;
Κι εκείνος τ' αποκρίθηκε και στρίφτει το μουστάκι:
<<Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας, μουρτάτες, να χαθείτε. Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε ν' αποθάνω. Α θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μουχμουτιέδες μόνον εφτά μερών ζωή θέλω να μου χαρίστε, όσο να φτάσει ο Οδυσσεύς και ο Θανάσης Βάγιας>>.
Σαν τ' άκουσε ο Χαλίλ μπέης, αφρίζει και φωνάζει:
- Χίλια πουγκιά σας δίνω γω κι ακόμα πεντακόσια, το Διάκο να χαλάσετε, το φοβερό τον κλέφτη, γιατί θα σβήσει την Τουρκιά κι όλο το ντοβλέτι.
Το Διάκο τότε πέρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν ολόρθο τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε.
- Γίνεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν' αλλάξεις να προσκυνήσεις τον πασά κι όλους τους Αρβανίτες; 
Κι ο Διάκος χαμογέλασε κατάμουτρα του λέει:
- Σκυλιά κι αν με σουβλίσετε, ένας Γραικός εχάθη. Ας είναι ο Οδυσσεύς καλά κι ο Καπετάν Νικήτας, που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι όλο το ντοβλέτι!
         
Εδώ ξεκάθαρα εννοεί τους Μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής του Αρβάνου, που ήταν ευθυγραμμισμένοι με τους Οθωμανούς.

Τα ψεύδη του αλβανικού βιβλίου Γεωγραφίας

   Μίσος, φανατισμό αλλά και πλαστογραφημένη Ιστορία που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματική, διδάσκει η αλβανική κυβέρνηση στους μαθητές των σχολείων. Οι νεαροί Αλβανοί μέσα από τα νέα επίσημα σχολικά βιβλία τους μαθαίνουν την Ιστορία της «Μεγάλης Αλβανίας» και διδάσκονται, μεταξύ άλλων, ότι «η Βορειοδυτική Ελλάδα, από τη Φλώρινα έως την Πρέβεζα, είναι αλβανικό εθνικό έδαφος στο οποίο "αιμοσταγείς" Έλληνες πραγματοποίησαν "εθνοκάθαρση" στους Τσάμηδες που πλειοψηφούσαν στα χώματα αυτά».
   Η νέα γενιά Αλβανών μαθαίνει, μεταξύ άλλων, πως... έχει ίδιο DΝΑ με τον βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου και την Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όλα αυτά τυπώθηκαν φέτος στα επίσημα σχολικά εγχειρίδια με την έγκριση του αλβανικού υπουργείου Παιδείας, την ώρα που η αλβανική κυβέρνηση ζητά τη στήριξη της Ελλάδας για να ανοίξουν οι πόρτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης... Στο νέο βιβλίο «Γεωγραφία της Αλβανίας», που εκδόθηκε φέτος και ήδη αποτελεί διδακτική ύλη στα λύκεια της χώρας, οι μαθητές διδάσκονται όχι μόνο για τη γεωγραφία της χώρας τους αλλά και για περιοχές όμορων χωρών που, σύμφωνα με τους συγγραφείς, κατοικούνται από Αλβανούς.
   Στις «αλβανικές περιοχές» (treva shqiptare) που έμειναν εκτός αλβανικού κράτους περιλαμβάνονται το Κοσσυφοπέδιο, τμήματα του Μαυροβουνίου και της Σερβίας, η μισή έκταση των Σκοπίων και βέβαια ολόκληρη η ΒΔ Ελλάδα, με τους Νομούς Φλώρινας, Καστοριάς, Γρεβενών, Ιωαννίνων, Άρτας, Πρέβεζας, Θεσπρωτίας και το βόρειο τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας.
   Συγκεκριμένα, όσον αφορά στη χώρα μας, στο κεφάλαιο «Οι αλβανικές περιοχές στην Ελλάδα», αναφέρονται τα εξής: «Είναι αλβανικές περιοχές που αδίκως προσαρτήθηκαν στο ελληνικό κράτος το 1913 από το Συμβούλιο των Πρεσβευτών. Οι ιστορικές εξελίξεις, οι μαζικές βίαιες μετακινήσεις των αυτοχθόνων αλβανικών πληθυσμών και η έλλειψη επίσημων στοιχείων δυσκολεύουν των προσδιορισμό των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και κυρίως των κοινωνικών και οικονομικών προβλημάτων των συγκεκριμένων περιοχών. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στη Βορειοδυτική Ελλάδα, νότια της "Μακεδονίας" και νοτιοανατολικά της Αλβανίας μέχρι τον κόλπο της Άρτας και αποτελείται από τις περιοχές Τσαμουριά, Φλώρινα, κ.λπ.».
   Οι συγγραφείς του βιβλίου υποστηρίζουν πως η Ελλάδα έχει πραγματοποιήσει «εθνοκάθαρση» με στόχο τον αφανισμό των Αλβανών που ζούσαν εκεί. Ο χάρτης με τη Μεγάλη Αλβανία και τις όμορες «αλβανικές περιοχές» κοσμεί το εξώφυλλο τόσο του βιβλίου όσο και του τετραδίου ασκήσεων των μαθητών που καλούνται, για παράδειγμα, να ζωγραφίσουν τις περιοχές της Ελλάδας όπου ζουν... Αλβανοί ή να απαντήσουν στα ερωτήματα: «Ποιες είναι οι αλβανικές περιοχές της Ελλάδας;» ή «Αναφέρετε τις εκδιώξεις που υπέστησαν οι Αλβανοί από τις ελληνικές αρχές».
   Να σημειωθεί πως στο βιβλίο Γεωγραφίας δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στην ελληνική μειονότητα της Αλβανίας, παρά μόνο πως στη χώρα οι διάφορες μειονότητες (Έλληνες, Σκοπιανοί και Μαυροβούνιοι) αγγίζουν συνολικά το 2%, ενώ τους Βλάχους, που στην πλειονότητα τους έχουν ελληνική εθνική συνείδηση, τους χαρακτηρίζει «πολιτιστική μειονότητα».

«Εθνοκάθαρση στην Τσαμουριά»
   Στο βιβλίο «Ιστορία του Αλβανικού Έθνους» υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την Τσαμουριά, με την επισήμανση πως «βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της Κάτω Αλβανίας», όπως αποκαλεί το νότιο τμήμα της Ηπείρου.
«Η επέλαση των Ελλήνων το 1913 στην Τσαμουριά σημαδεύτηκε από βαρβαρότητες που ανάγκασαν χιλιάδες Τσάμηδες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι Έλληνες κατακτητές επιτάχυναν την εκδίωξη των Τσάμηδων και των υπολοίπων Αλβανών, με στόχο τον αφανισμό του αλβανικού εθνικού στοιχείου από τις περιοχές που είχαν καταλάβει», αναφέρουν μεταξύ άλλων οι συγγραφείς του βιβλίου, συνεχίζοντας: «Με τον καθορισμό των συνόρων το 1913 αποκόπηκαν από τον εθνικό κορμό όχι μόνο η περιοχή των Ιωαννίνων, αλλά σχεδόν ολόκληρη η Τσαμουριά, οι επαρχίες Φιλιατών, Ηγουμενίτσας, Παραμυθιάς, Μαργαριταρίου, Πάργας και Πρέβεζας, καθώς και οι περιοχές της Φλώρινας, της Καστοριάς και των χωριών του Γράμμου».
   Πουθενά στο βιβλίο Ιστορίας δεν γίνεται αναφορά στη συνεργασία των Τσάμηδων με τα στρατεύματα κατοχής στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στις μαζικές εκτελέσεις στις οποίες προχώρησαν κατά του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού.



ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ: «Αλβανοί» Πύρρος και Ολυμπιάδα
   Για την αλβανική ιστοριογραφία τα αρχαία ηπειρωτικά φύλα (Θεσπρωτοί, Χάονες, Μολοσσοί κ.ά.) είναι ιλλυρικής και όχι ελληνικής προέλευσης, όπως είναι γενικά αποδεκτό.
Έτσι ο βασιλιάς Πύρρος της Ηπείρου, η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα και πολλοί άλλοι ανήκουν στο... πάνθεον των Αλβανών ηρώων. «Δεν χρειάζεται κανείς να έχει ιδιαίτερες ιστορικές γνώσεις για να αποκρούσει αυτές τις γελοιότητες. Όσοι γνωρίζουν λίγη Ιστορία ξέρουν ότι πολλές πόλεις της αρχαίας Ηπείρου υπέφεραν από τις επιδρομές των Ιλλυριών, ενώ η πόλη της Χαονίας Φοινίκης, που ήταν κάποτε πρωτεύουσα της Ηπείρου, καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ιλλυριούς, που θεωρούνται προγονοί τους», δήλωσε στο «ΘΕΜΑ» ο βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ. κ. Μιχάλης Μπεκίρης, ο οποίος ήδη κατέθεσε ερώτηση στην υπουργό Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου ζητώντας να πληροφορηθεί εάν λειτουργεί η Διακρατική Επιτροπή των υπουργείων Παιδείας των δύο χωρών η οποία είχε συσταθεί επί υπουργίας Αρσένη για την εξάλειψη εθνικιστικών αναφορών στα σχολικά εγχειρίδια. Η νέα γενιά των Αλβανών γαλουχείται επίσημα στην ιδέα πως η μισή Βορειοδυτική Ελλάδα είναι τμήμα της ιστορικής Αλβανίας και πως οι Έλληνες στη Βόρειο Ήπειρο και στην υπόλοιπη χώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτοι. 
 
Βιβλιογραφία:
1. Βασική εγκυκλοπαίδεια των Νέων, Νεότατη έκδοση 1981-1982, Εκδόσεις Χάρη Πάτση, Τόμος 23ος
2. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, Τόμος 6ος
3. Παγκόσμια Νεοελληνική Εγκυκλοπαίδεια, εκδοτική Πρώτη, Τόμος 19ος
4. Νέα Μεγάλη Σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδόσεις Χρ. Γιοβάνη, 15ος Τόμος
5. Νέα Μεγάλη Σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδόσεις Χρ. Γιοβάνη, 8ος Τόμος
6. Διονυσίου Ακτύπη Αριστείδη Βελαλίδης, Μαρίας Καΐλας και άλλων, Στα Νεότερα Χρόνια, Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων
7. Κωνσταντίνου Χολέβα, 10 ερωτήσεις και απαντήσεις για τους Τσάμηδες 
8. Ελευθερίας Μαντά, Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Ηπείρου (1923-2000), Θεσσαλονίκη, εκδ. Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου
9. Ηλία Σωτηρίου, Δια Πυρός και Σιδήρου, Εκδόσεις Λιακόπουλος Θεσσαλονίκη 2003 
10. Σύμβουλος των Νέων, Νέα παιδική & σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Ο.Ε.Ε Άτλας, Τόμος 5ος 
11.Σύμβουλος των Νέων, Νέα παιδική & σχολική Εγκυκλοπαίδεια, Ο.Ε.Ε Άτλας, Τόμος 1ος
12. Ιωάννη Μιχαλέτου, Τσάμηδες, http://www.geopolitics.com.gr,
13. Ιωάννη Δημητρούκα - Θουκιδίδη Ιωάννου - Κώστα Μπαρούτα, Ιστορία του Μεσαιώνικού και του Νεότερου Κόσμου 565 - 1815, Εκδόσεις Διόφαντος Αθήνα 2012
14. Νίκου Ασημακοπούλου, Θεωρία και πράξη - Σκέφτομαι και Γράφω Στ' Δημοτικού, Εκδόσεις Βεργίνα, Αθήνα 1994