ΓΝΩΣΙΣ - Δημήτρης Ξ. Μαυρίδης

Η Μακεδονία, ή πιο συγκεκριμένα η περιοχή των κεντρικών Βαλκανίων, υπήρξε κατά τον Μεσαίωνα πεδίο δράσης και παρουσίας του σλαβικού-βουλγαρικού στοιχείου, εκτός από τις παράκτιες ζώνες της, οι οποίες παρέμειναν συνδεδεμένες με τον βυζαντινό πολιτισμό, τόσο δημογραφικά όσο και πολιτισμικά. Καθώς, λοιπόν, οι βαλκανικοί λαοί το 19 ο αιώνα κινούνταν με τις επαναστάσεις τους για ανεξαρτησία και επέκταση, να ανασυστήσουν τα μεσαιωνικά τους κράτη που κατέλυσε η τουρκική κατάκτηση, ήταν επόμενο οι Βούλγαροι να κινηθούν προς τη Μακεδονία. Αντίστοιχα, η παρουσία των Βλάχων στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κινητοποίησε τους “εκείθεν του Ίστρου Βλάχους”, δηλαδή τους Ρουμάνους, προς την εθνική “ αφύπνιση ” των πρώτων.             Γενικά, οι επαναστάσεις των βαλκανικών εθνών προσπάθησαν να πιάσουν το νήμα από τους τελευταίους σπουδαίους ηγέτες τους. Οι Αλβανοί από τον Σκεντέρμπεη [1] , οι Βούλγαροι από τους ηγεμόνες του 13ου αιώνα [2] , οι Σέρβοι από τον Στέφανο Ντουσάν [3] , οι Ρουμά