Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η γνώμη για το πολιτισμικό επίπεδο των χωρικών όπως είναι αποτυπωμένη στην γλώσσα

   Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με τους τρόπους ευγένειας και, σε ευρύτερο πλαίσιο, με το πνευματικό επίπεδο των κατοίκων της υπαίθρου, ή αλλιώς των χωρικών. Αρχικά, σωστό είναι να διαλευκανθούν οι σημασίες των λέξεων ''χωρικός'' και ''χωριάτης''. ''Χωρικός'', μεν, είναι ο κάτοικος της υπαίθρου και ορθότερα, ο κάτοικος ενός χωριού, εξού και η ονομασία. ''Χωριάτης'', δε, θεωρείται ο απολίτιστος, αυτός που δεν έχει τρόπους, χωρίς απαραίτητα να μένει σε χωριό ή σε πόλη. Από αυτό το σημείο, όμως, ετυμολογικά φαίνεται κιόλας πως έχει ενσωματωθεί στην γλώσσα το γεγονός ότι, από λίγο έως πολύ, οι κάτοικοι της υπαίθρού δεν έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το πνευματικό τους επίπεδο. Σκεφτείτε πως αν, αντίστοίχα, οι κάτοικοι των πόλεων δεν ήταν πολιτισμικά εξελιγμένοι, θα ήταν άσχημος χαρακτηρισμός η λέξη ''πολίτης''.
   Μια άλλη απόδειξη των παραπάνω βρίσκεται, επίσης, σε μια αρχαία ελληνική λέξη, η οποία χρησιμοποιείται έως και σήμερα. Στις μέρες μας, η λέξη ''αγροίκος'' έχει την σημασία του άγριου και απολίτιστου, χωρίς πάλι να έχει σχέση εάν κάποιος μένει στην ύπαιθρο ή όχι. Αλλά, με μια απλή τομή της λέξης αυτής φαίνεται πως δηλώνει αυτόν που κατοικεί στους αγρούς, ή αλλιώς στην εξοχή. 
   Πέρα από τον τρόπο συμπεριφοράς των χωρικών, εξίσου ενδίαφέρων είναι ο όρος, που καθιερώθηκε μέσα στους αιώνες για να περιγράψει την ειδωλολατρεία. Η λατινική λέξη ''paganus'' μπορεί να ερμηνευτεί απλά ως ''χωρικός''. Λόγω, όμως, των πολλών καταπεπτωκότων στοιχείων στον πολιτισμό τους, και συγκεκριμένα λόγω της έντονης πίστης τους σε μεταφυσικά στοιχεία (νεράιδες, τυχερά φυλαχτά, τέρατα, φαντάσματα κ.ά.), η λέξη ''παγανισμός'' κατέληξε να σημαίνει την ειδωλολατρεία, λέξη που κατά κάποιον τρόπο, ετυμολογικά σημαίνει ''χωρικισμός''. 
   Η αιτία για αυτήν την πνευματική καθυστέρηση των χωρικών, από την αρχαιότητα μέχρι τουλάχιστον τα τέλη της δεκαετίας του '60, οπότε σταδιακά εμφανιζέται η τηλεόραση στις γωνιές της Ελλάδας, οφείλεται στις συνθήκες που επικρατούν στην ύπαιθρο. Κυριώς, οι εργασιακές συνθήκες είναι ο λόγος, που δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια εξέλιξης στους κατοίκους των χωριών. Η πολύωρη δουλειά στους αγρούς, τους κρατά μακριά από τις εξελίξεις και δεν τους επιτρέπει να διευρύνουν τους ορίζοντες τους σχετικά με την πολιτική, την θρησκεία, και πολλά άλλα ζητήματα, καθώς η βασική τους έννοια είναι ο τρόπος που θα διαχειριστούν την επιχείρησή τους, είτε αυτή αφορά ένα αγροτεμάχιο, είτε μια κτηνοτροφική εγκατάσταση, είτε κάτι σχετικό με την υλοτομία. Γι' αυτό, άλλωστε, πολλοί πανούργοι ηγέτες του μακρινού και του πρόσφατου παρελθόντος, παραχωρούσαν γη στους υπηκόους τους, με σκοπό να δημιουργήσουν μια άβουλη μάζα, που ελάχιστα ενδιαφερόταν για τις εξελίξεις. Ταυτόχρονα, με αυτόν τον τρόπο φαίνονταν ευχάριστοι στον λαό τους.
    Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό το γεγονός ότι πολλά στοιχεία που υπάρχουν στην γλώσσα μας, δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά αντικατοπτρίζουν μια γνώμη του λαού για ένα θέμα. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτή η μικρής κλίμακας έρευνα, βασίστηκε σε 3 λέξεις και απέδωσε μια γνώμη για την σχέση αυτών των λέξεων με την κοινωνία. Από αυτό το σημείο, λοιπόν, φαίνεται η δύναμη της γλωσσολογίας. 


Δημήτρης Ξ. Μαυρίδης
Κομοτηνή
2 Δεκεμβρίου 2014

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Τσάμηδες και ο αλβανικός ανθελληνισμός

Η Ιστορία των Τσάμηδων    Μπορώ να πω ότι αυτό το θέμα σχετικά με την ιστορία Τσάμηδων όπως και η ιστορία των Σουλιωτών και Αλβανών ήταν από τα πιο περίπλοκα θέματα, διότι υπάρχουν πολλά ασαφή κενά και λανθασμένα κείμενα, ή και προπαγανδιστικά, σε αυτήν την ιστορία, τα οποία μπορούν να μας δημιουργήσουν λανθασμένες αντιλήψεις ανα πάσα στιγμή. Για παράδειγμα, όταν έψαξα για τους Τσάμηδες στην σειρά εγκυκλοπαιδειών Χάρη Πάτση (Βασική Εγκυκλοπαίδεια των Νέων, Νεώτατη έκδοση 1981-1982), τους ανέφερε ως αλβανικής καταγωγής. Συγκεκριμένα: Η περιοχή της Τσαμουριάς ΤΣΑΜΗΔΕΣ:  Κάτοικοι της Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας), αλβανικής καταγωγής. Τσάμηδες ονομάσθηκαν κυρίως εκείνοι από τους κατοίκους που ασπάσθηκαν την μουσουλμανική θρησκεία (κατα τον 17ο και 18ο αιώνα), για να διατηρήσουν την περιουσία τους. Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, κατά την απογραφή του 1940 έφθαναν τις 18.000 μέσα σε 65.000 πληθυσμό του νομού Θεσπρωτίας, κατείχαν δε τις πιο εύμορφες περιοχές του ν...

Οι Ρομά του Νομού Σερρών

Του Δημητρίου Ζάχου, Αναπληρωτή καθηγητή ΑΠΘ    Σύμφωνα με την παράδοση, οι Οθωμανοί μπέηδες των Σερρών έφεραν π ριν από πολλά χρόνια τους/τις προγόνους των με λών των ρομικών ομάδων από την Αίγυπτο , για να κ αλλιεργήσου ν τα τσιφλίκια το υς. Σ ύμφωνα με τα γραπτά τεκμήρια όμως, η παρουσία των Ρ ομ στην περιοχή των Σερρών καταγράφ εται στο δε ύτερο ήμισυ του 15 ου αιώνα και στο 16ο αιώνα, ενώ συγκεκριμένε ς μαρτυρίες φανερών ουν τη δράση τους κατ ά τη διάρκεια της δεύτερης περι όδου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (από το 17ο αιώνα και έ ντευθεν) . Την εν λόγω περίοδο, η σύνδεση της οικονομικής ζ ωής της Οθωμανικής Αυτοκρατ ορίας με αυτή των Δυτ ικοευρωπαϊκών χωρ ών προκάλεσε σημάντικές αλλ αγές στον τρόπο και στους ρυθμούς της αγροτικής παραγωγής, οι οποί ες προσ δίδουν μια ικανοποιητική ερμηνεία για την πρ οσπάθεια της Οθωμανικής δ ι οίκησης να οδηγήσει διάφ ορες ρομι κές ομάδες σε μόνιμη εγκατάστασ η σε διά φορες αγ ροτικές της περιοχές. Οι ιδιαίτ ερες συνθήκες κάτω απ...

Μακεδονικές Υποθέσεις 2: Πώς ένα χωριό γίνεται "ελληνικό" ή "βουλγαρικό"; Η περίπτωση των χωριών στον καζά Πετριτσίου στα τέλη του 1906

«[...] Μετά χαράς, ως και χθες τηλεγράφησα, αναγγέλω εις την Υμ. Παναγιότητα, ότι δύο χωρία της επαρχίας Πετρίτσης, το Μίτινο εκ 40 οικιών συνιστάμενον και το Συρπάνι εξ 60, οικεία βουλήσει προσήλθον εις την Ι. Μητρόπολιν και επέδωκαν αναφοράν, νομίμως υπογεγγραμμένην και σεσημασμένην δια της σφραγίδος του χωρίου, δι' ής αναγνωρίζουσι τον Οικουμενικόν Πατριάρχην και την ιεράν Μητρόπολιν Μελενίκου ως πνευματικήν και εκκλησιαστικήν αυτών αρχήν. [...] Πλησίον της Πετρίτσης ορθόδοξα υπάρχουσι δύο έτερα χωρία, Κάμενα και Κολάροβο εκ 40 και 25 οικιών, τα οποία στερούνται ιερέων και διδασκάλων » [1] . Χάρτης του Λιθογραφείου Κοντογόνη με τίτλο "Θεσσαλονίκη", 1910. Φαίνονται τα χωριά του καζά Πετριτσίου, τα οποία αναφέρονται σε αυτή την υπόθεση (από δυτικά προς τα ανατολικά): Γιαβόρνιτσα, Κάμινα, Κολάροβον, Γιουρουκλερί μαχαλάδες (νοτιοανατολικά από το Πετρίτσι), Τοπόλνιτσα, και προς βορρά παράλληλα με τον ποταμό Στρυμόνα: Μιτίνοβον, Σιρμπάνοβον και Στάρτσοβον. Η ...