''Κοινωνία των Εθνών'' (Βασικός ορισμός) :
Διεθνής οργανισμός που ιδρύθηκε επίσημα μετά τη συνθήκη των Βερσαλλιών, πρόδρομος του Ο.Η.Ε. . Είχε ως αποστολή τη διασφάλιση της ειρήνης, την ειρηνική επίλυση διαφορών μεταξύ των κρατών και τη διασφάλιση των κρατών-μελών από οποιαδήποτε επίθεση. Αποδείχθηκε ανίσχυρος να αποτρέψει τη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από ισχυρά κράτη κατά την δεκαετία του 1930 καθώς και κατά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Χωρία βιβλίου:
- Το 1927, με αφορμή το αίτημα της Ελλάδας στην ΚτΕ για παροχή πρόσθετου δανείου, τέθηκε το ζήτημα της δημιουργίας μιας κεντρικής τράπεζας (... - αυτά που παραλείπονται δεν θα τα θεωρούσα αναγκαία να αναφερθούν -), της Τράπεζας της Ελλάδος. (Σελ. 53)
- Σύμφωνα με στοιχεία της Κοινωνίας των Εθνών ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων πέθαναν μέσα σε ένα χρόνο από την άφιξή τους στην Ελλάδα. (Σελ. 147)
- Σύμφωνη (με την υπογραφή της Σύμβασης της Λοζάνης) ήταν και η Κοινωνία των Εθνών. (Σελ. 151)
- Η ελληνική κυβέρνηση, μπροστά στο τεράστιο έργο της περίθαλψης των προσφύγων που έπρεπε να αναλάβει, ζήτησε τη βοήθεια της Κοινωνίας των Εθνών. Με πρωτοβουλία της ΚτΕ, το Σεπτέμβριο του 1923 ιδρύθηκε ένας αυτόνομος οργανισμός με πλήρη νομική υπόσταση, η επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων (ΕΑΠ) με έδρα την Αθήνα. (Σελ. 153)
''Τάγματα εργασίας'' (Βασικός ορισμός) :
Μέτρο εξόντωσης που εφάρμοσαν οι Τούρκοι (κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο) εναντίον των μειονοτήτων. Στα τάγματα εργασίας αναγκάζονταν να υπηρετούν άνδρες πάνω από 45 ετών που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Βρίσκονταν στα βάθη της Μ. Ασίας και όσοι υπηρετούσαν σ' αυτά δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία, στη διάνοιξη δρόμων και αλλού κάτω από αντίξοες συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από τη πείνα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες. (Σελ. 139)
Χωρία βιβλίου:
- Αιχμάλωτοι στρατιώτες του Μικρασιατικού μετώπου και ντόπιοι άνδρες 18-45 ετών συγκεντρώθηκαν σε στρατόπεδα και σχηματίστηκαν πορείες αιχμαλώτων και ομήρων προς το εσωτερικό της Μ. Ασίας. Εκεί πολλοί πέθαναν από κακουχίες και ασιτία. (Σελ.144-145)
- Από τους 697.000 Πόντιους που ζούσαν το 1913 στον Πόντο, περισσότεροι από 353.000, δηλαδή ποσοστό μεγαλύτερο από το 50 %, θανατώθηκαν μέχρι το 1923 από τους Νεότουρκους και του Κεμαλικούς στις πόλεις και στα χωριά, στις εξορίες και τις φυλακές καθώς και στα τάγματα εργασίας, τα λεγόμενα αμελέ ταμπουρού. (Σελ. 253-254)
Αρρώστιες Προσφύγων :
Ήδη το 1923 και το 1924, οι θάνατοι από τις αρρώστιες-μάστιγες της εποχής, τη φυματίωση και την ελονοσία πολλαπλασιάστηκαν, κάνοντας αναγκαίες και επείγουσες τις αποτελεσματικές παρεμβάσεις (Σελ. 52)
Οι αρρώστιες κατέβαλαν τους πρόσφυγες που ήταν ταλαιπωρημένοι, πρόχειρα στεγασμένοι και υποσιτίζονταν. Ο τύφος, η γρίπη, η φυματίωση (κυρίως στις πόλεις), η ελονοσία (κυρίως στην ύπαιθρο) τους θέριζαν. Σύμφωνα με στοιχεία της Κοινωνίας των Εθνών ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων πέθαναν μέσα σε ένα χρόνο από την άφιξή τους στην Ελλάδα. (Σελ. 147)
Διεθνής οργανισμός που ιδρύθηκε επίσημα μετά τη συνθήκη των Βερσαλλιών, πρόδρομος του Ο.Η.Ε. . Είχε ως αποστολή τη διασφάλιση της ειρήνης, την ειρηνική επίλυση διαφορών μεταξύ των κρατών και τη διασφάλιση των κρατών-μελών από οποιαδήποτε επίθεση. Αποδείχθηκε ανίσχυρος να αποτρέψει τη παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας από ισχυρά κράτη κατά την δεκαετία του 1930 καθώς και κατά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Χωρία βιβλίου:
- Το 1927, με αφορμή το αίτημα της Ελλάδας στην ΚτΕ για παροχή πρόσθετου δανείου, τέθηκε το ζήτημα της δημιουργίας μιας κεντρικής τράπεζας (... - αυτά που παραλείπονται δεν θα τα θεωρούσα αναγκαία να αναφερθούν -), της Τράπεζας της Ελλάδος. (Σελ. 53)
- Σύμφωνα με στοιχεία της Κοινωνίας των Εθνών ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων πέθαναν μέσα σε ένα χρόνο από την άφιξή τους στην Ελλάδα. (Σελ. 147)
- Σύμφωνη (με την υπογραφή της Σύμβασης της Λοζάνης) ήταν και η Κοινωνία των Εθνών. (Σελ. 151)
- Η ελληνική κυβέρνηση, μπροστά στο τεράστιο έργο της περίθαλψης των προσφύγων που έπρεπε να αναλάβει, ζήτησε τη βοήθεια της Κοινωνίας των Εθνών. Με πρωτοβουλία της ΚτΕ, το Σεπτέμβριο του 1923 ιδρύθηκε ένας αυτόνομος οργανισμός με πλήρη νομική υπόσταση, η επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων (ΕΑΠ) με έδρα την Αθήνα. (Σελ. 153)
''Τάγματα εργασίας'' (Βασικός ορισμός) :
Μέτρο εξόντωσης που εφάρμοσαν οι Τούρκοι (κατά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο) εναντίον των μειονοτήτων. Στα τάγματα εργασίας αναγκάζονταν να υπηρετούν άνδρες πάνω από 45 ετών που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Βρίσκονταν στα βάθη της Μ. Ασίας και όσοι υπηρετούσαν σ' αυτά δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία, στη διάνοιξη δρόμων και αλλού κάτω από αντίξοες συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από τη πείνα, τις κακουχίες και τις αρρώστιες. (Σελ. 139)
Χωρία βιβλίου:
- Αιχμάλωτοι στρατιώτες του Μικρασιατικού μετώπου και ντόπιοι άνδρες 18-45 ετών συγκεντρώθηκαν σε στρατόπεδα και σχηματίστηκαν πορείες αιχμαλώτων και ομήρων προς το εσωτερικό της Μ. Ασίας. Εκεί πολλοί πέθαναν από κακουχίες και ασιτία. (Σελ.144-145)
- Από τους 697.000 Πόντιους που ζούσαν το 1913 στον Πόντο, περισσότεροι από 353.000, δηλαδή ποσοστό μεγαλύτερο από το 50 %, θανατώθηκαν μέχρι το 1923 από τους Νεότουρκους και του Κεμαλικούς στις πόλεις και στα χωριά, στις εξορίες και τις φυλακές καθώς και στα τάγματα εργασίας, τα λεγόμενα αμελέ ταμπουρού. (Σελ. 253-254)
Αρρώστιες Προσφύγων :
Ήδη το 1923 και το 1924, οι θάνατοι από τις αρρώστιες-μάστιγες της εποχής, τη φυματίωση και την ελονοσία πολλαπλασιάστηκαν, κάνοντας αναγκαίες και επείγουσες τις αποτελεσματικές παρεμβάσεις (Σελ. 52)
Οι αρρώστιες κατέβαλαν τους πρόσφυγες που ήταν ταλαιπωρημένοι, πρόχειρα στεγασμένοι και υποσιτίζονταν. Ο τύφος, η γρίπη, η φυματίωση (κυρίως στις πόλεις), η ελονοσία (κυρίως στην ύπαιθρο) τους θέριζαν. Σύμφωνα με στοιχεία της Κοινωνίας των Εθνών ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων πέθαναν μέσα σε ένα χρόνο από την άφιξή τους στην Ελλάδα. (Σελ. 147)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου