Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα μυρμήγκια του Αμαζονίου ( Μυρμήγκια της φωτιάς )


Στον αμερικανικό Νότο, η μετανάστευση των κόκκινων μυρμηγκιών του Αμαζονίου ή αλλιώς των ''μυρμηγκιών της φωτιάς'', έχει γίνει ένα φυσικό φαινόμενο μιας μεγάλης κλίμακας που προκαλεί δέος. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 αγρότες στην Αλαμπάμα και στον Μισσισσιπή άρχισαν να παραπονιούντα για μικρούς λοφίσκους αυτών των μυρμηγκιών, φτιαγμένους από κοκκινόχωμα, οι οποίοι στη συνέχεια σκλήραιναν σαν ογκόλιθοι ενός μέτρου και ως αποτέλεσμα κατέστρεφαν τα γεωργικά τους εργαλεία, πιθανόν κατά τη διάρκεια της συγκομιδής των χωραφιών τους.

Τελικά, τα μυρμήγκια της φωτιάς θεωρήθηκαν υπέυθυνα για τον θάνατο πολλών κοτόπουλων, για τις καταστροφές πολλών χωραφιών και ακόμα για επιθέσεις σε μικρά παιδιά, που κατέληξαν σε τύφλωση.

Γενικά αυτά τα μυρμήγκια είναι αμυντικά από τη φύση τους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι επικίνδυνα. Πρόκειται να σαρώσουν κατευθείαν οτιδήποτε τους μοιάζει για απειλή ή για τροφή. Πιάνουν σφιχτά με το αγκαθωτό τους σαγώνι και έπειτα κεντρίζουν επανελειμένα τη λεία τους με τις μυτερές τους ουρές. Το δηλητήριό τους καίει σαν καφτό σπίρτο τους ανθρώπους προκαλώντας έτσι φουσκάλες, που μας κάνουν να ξυνόμαστε οι οποίες μένουν για μέρες, εάν δεν τις πειράζουμε, ή για εβδομάδες, εάν τις ξύσουμε ή μολυνθούν.



Γνωστά ως '' η μάστιγα του Νότου '' τα μυρμήγκια της φωτιάς απλώνονται με μικρή ταχύτητα σε μεγάλη ακτίνα. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού, συνήθως μετά από μια βροχή, εκατοντάδες από αυτά πετάνε στα 500 μέτρα ύψος, για να ζευγαρώσουνε. Έπειτα τα αρσενικά πέφτουν στα έδαφος και πεθαίνουν, αφού ο σκοπός της ζωή τους έχει πραγματοποιηθεί. Τα δε θυληκά, παρασέρνονται από τον αέρα και μετά ξεκινάνε καινούργιες αποικίες. Σε μια μέρα που έχει αέρα, μπορούν να μετακινηθούν εώς και 5 μίλια μακριά. Μόλις προσγειωθούν, τα θυληκά ανοίγουν τρύπες και ξεκινούν να γενάνε αβγά. Δύο μήνες μετά θα υπάρχουν αρκετές χιλιάδες, αφού η κάθε μία γενάει 1500 αβγά την ημέρα. Σε ένα χρόνο μια αποκία μπορεί να δυναμώσει έως και 100.000 φορές. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι και 8 φορές κάθε καλοκαίρι, απλώνοντας τα μυρμήγκια 20 με 30 μίλια μακριά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Τσάμηδες και ο αλβανικός ανθελληνισμός

Η Ιστορία των Τσάμηδων    Μπορώ να πω ότι αυτό το θέμα σχετικά με την ιστορία Τσάμηδων όπως και η ιστορία των Σουλιωτών και Αλβανών ήταν από τα πιο περίπλοκα θέματα, διότι υπάρχουν πολλά ασαφή κενά και λανθασμένα κείμενα, ή και προπαγανδιστικά, σε αυτήν την ιστορία, τα οποία μπορούν να μας δημιουργήσουν λανθασμένες αντιλήψεις ανα πάσα στιγμή. Για παράδειγμα, όταν έψαξα για τους Τσάμηδες στην σειρά εγκυκλοπαιδειών Χάρη Πάτση (Βασική Εγκυκλοπαίδεια των Νέων, Νεώτατη έκδοση 1981-1982), τους ανέφερε ως αλβανικής καταγωγής. Συγκεκριμένα: Η περιοχή της Τσαμουριάς ΤΣΑΜΗΔΕΣ:  Κάτοικοι της Τσαμουριάς (Θεσπρωτίας), αλβανικής καταγωγής. Τσάμηδες ονομάσθηκαν κυρίως εκείνοι από τους κατοίκους που ασπάσθηκαν την μουσουλμανική θρησκεία (κατα τον 17ο και 18ο αιώνα), για να διατηρήσουν την περιουσία τους. Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, κατά την απογραφή του 1940 έφθαναν τις 18.000 μέσα σε 65.000 πληθυσμό του νομού Θεσπρωτίας, κατείχαν δε τις πιο εύμορφες περιοχές του ν...

Οι Ρομά του Νομού Σερρών

Του Δημητρίου Ζάχου, Αναπληρωτή καθηγητή ΑΠΘ    Σύμφωνα με την παράδοση, οι Οθωμανοί μπέηδες των Σερρών έφεραν π ριν από πολλά χρόνια τους/τις προγόνους των με λών των ρομικών ομάδων από την Αίγυπτο , για να κ αλλιεργήσου ν τα τσιφλίκια το υς. Σ ύμφωνα με τα γραπτά τεκμήρια όμως, η παρουσία των Ρ ομ στην περιοχή των Σερρών καταγράφ εται στο δε ύτερο ήμισυ του 15 ου αιώνα και στο 16ο αιώνα, ενώ συγκεκριμένε ς μαρτυρίες φανερών ουν τη δράση τους κατ ά τη διάρκεια της δεύτερης περι όδου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (από το 17ο αιώνα και έ ντευθεν) . Την εν λόγω περίοδο, η σύνδεση της οικονομικής ζ ωής της Οθωμανικής Αυτοκρατ ορίας με αυτή των Δυτ ικοευρωπαϊκών χωρ ών προκάλεσε σημάντικές αλλ αγές στον τρόπο και στους ρυθμούς της αγροτικής παραγωγής, οι οποί ες προσ δίδουν μια ικανοποιητική ερμηνεία για την πρ οσπάθεια της Οθωμανικής δ ι οίκησης να οδηγήσει διάφ ορες ρομι κές ομάδες σε μόνιμη εγκατάστασ η σε διά φορες αγ ροτικές της περιοχές. Οι ιδιαίτ ερες συνθήκες κάτω απ...

Μακεδονικές Υποθέσεις 2: Πώς ένα χωριό γίνεται "ελληνικό" ή "βουλγαρικό"; Η περίπτωση των χωριών στον καζά Πετριτσίου στα τέλη του 1906

«[...] Μετά χαράς, ως και χθες τηλεγράφησα, αναγγέλω εις την Υμ. Παναγιότητα, ότι δύο χωρία της επαρχίας Πετρίτσης, το Μίτινο εκ 40 οικιών συνιστάμενον και το Συρπάνι εξ 60, οικεία βουλήσει προσήλθον εις την Ι. Μητρόπολιν και επέδωκαν αναφοράν, νομίμως υπογεγγραμμένην και σεσημασμένην δια της σφραγίδος του χωρίου, δι' ής αναγνωρίζουσι τον Οικουμενικόν Πατριάρχην και την ιεράν Μητρόπολιν Μελενίκου ως πνευματικήν και εκκλησιαστικήν αυτών αρχήν. [...] Πλησίον της Πετρίτσης ορθόδοξα υπάρχουσι δύο έτερα χωρία, Κάμενα και Κολάροβο εκ 40 και 25 οικιών, τα οποία στερούνται ιερέων και διδασκάλων » [1] . Χάρτης του Λιθογραφείου Κοντογόνη με τίτλο "Θεσσαλονίκη", 1910. Φαίνονται τα χωριά του καζά Πετριτσίου, τα οποία αναφέρονται σε αυτή την υπόθεση (από δυτικά προς τα ανατολικά): Γιαβόρνιτσα, Κάμινα, Κολάροβον, Γιουρουκλερί μαχαλάδες (νοτιοανατολικά από το Πετρίτσι), Τοπόλνιτσα, και προς βορρά παράλληλα με τον ποταμό Στρυμόνα: Μιτίνοβον, Σιρμπάνοβον και Στάρτσοβον. Η ...